Triksar seg gjennom lunsjpausen

Volda (Khrono): Ned ei trapp frå den store kantina ved Høgskulen i Volda finn ein fire menn. Mellom seg sparkar dei ein strikkball. Fram og tilbake. Fram og tilbake.

— Me spelar basse, seier Per Straume.

— Det er eigentleg ein trøndersport.

— Du høyrest ut som ein trønder?

— Ja, eg kjenner meg litt skuldig, seier Straume og ler.

Eigen diplom

Kort fortalt er poenget å triksa ballen til kvarandre flest mogleg gongar, utan at han fell i bakken. 

Og tru ikkje at karane overlet noko til tilfeldigheitene. Her finst det excel-ark som seier både kven som har vore med og kor mange gongar ein har klart å triksa den enkelte dagen. Det finst òg ein adelskalender, og ein får diplom når ein har gjennomført femti økter.

— Høgthengande, kommenterer David Høyheim Skintveit.

Han har på seg eit skilt der det står «Basseboss». Det er på mange måtar å sjå på som eit kapteinsband.

Tre år

267 pasningar er rekorden. Å telja er ei oppgåve som fleire deler på.

— Det er ein fordel å ha med ein frå økonomiavdelinga, seier Per Straume og peikar på Amund Yksnøy Bergmann. Sistnemnde er ikkje trønder, men seier at han har vorte lokka med.

— No har me halde på med dette i tre år, seier han.

Dei fire karane er alle administrativt tilsette, og set pris på å få røra kroppen litt i løpet av ein arbeidsdag.

— Me et fort, og så brukar me halve matpausen på dette, seier Straume.

Så startar basse igjen. Fram og tilbake. Fram og tilbake. Om lag seksti pasningar vert det før strikkballen går i golvet.

— Du må nemna Steinarr Sommerset, seier ein av dei.

Og rett skal vera rett. Det var Sommerset som viste veg ned til lunsjtrimmen.

— Han er òg med, men har skada seg.

— Ved å spela basse?

— Nei. Me trur det var med fotball.